به نظافت و بوی خوش علاقه شدید داشت و هم خودش رعایت می کرد و هم به دیگران دستور می داد . به یاران و پیروان خود تاکید می نمود که تن و خانه خویش را پاکیزه و خشبو نگه دارند . بخصوص روزهای جمه واردشان می کرد غسل کنند و خود را معطر سازند که بوی بد از آنها استشمام نشود آنگاه در نماز جمعه حضور یابند . 
در معاشرت به مردم مهربان و گشاده رو بود .
در سلام به همه حتی پیشی می گرفت . پای خود را جلو هیچکس دراز نمی کرد و در حضور کسی تکیه نمی نمود. غالبا دو زانو می نشست . در مجالس دایره وار می نست تا مجلس بالا و پائینی نداشته باشد و همه جایگاه مساوی داشته باشند.
از اصحابش تفقد می کرد اگر سه روز یکی از اصحاب را نمی دید سراغش را می گرفت. اگر مریض بود عیادت می کرد و اگر گرفتاری داشت کمکش می نمود .
در مجالس . تنها به یک فرد نگاه نمی کرد و یک فرد را طرف خطاب قرار نمی داد. بلکه نگاههای خود را در میان جمع تقسیم می کرد از اینکه بنشیند و دیگران خدمت کنند تنفر داشت از جابر می خواست در کارها شرکت می کرد . می گفت خداوند کراهت دارد که بنده را ببیند که برای خود نسبت به دیگران امتیازی قائل شده است .
نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:12 عصر | نظرات دیگران()
