-         بهارم رسیده  زمین نو شد،آسمون،آرزوها،...ولی هنوز...هنوز شاید کلی مونده که این نو شدن تو جامعه های بسته ی آدمام بتونه به معنی واقعی کلمه عطر واقعی بهارو پخش کنه بهارم رسیده ولی هنوز بچه هایی هستن که کفش نو ندارن،مادری که ...

-         ***

-         آره نیگا کن هنوز همونجاس، اون پایین زیر بارون وایساده و از پشت سدهای شیشه ای که ابا دارم پنجره بخونمشون داره لقمه هاتو میشمره آره هنوز همونجاس...

-         ***

-         آره بهارم رسیده...

-         ***

-         آیا می‌دانستید که هشتصد میلیون نفر در جهان از سوء تغذیه رنج می‌برند؟
- آیا می‌دانستید که آمریکا تنها شونزده صدم درصد بودجه خود را صرف کمک به کشورها فقیر می‌کند که پایین‌ترین درصد در بین کشورهای توسعه‌یافته است؟
- آیا می‌دانستید که کارگری که در بنگلادش لباس‌های «دیسنی» را می‌دوزد، بایستی دویست وده سال تمام کار کند تا پولی که یک مدیر دیسنی تنها در یک ساعت به جیب می‌زند، را به دست آورد؟
- آیا می‌دانستید که سی وپنج هزار هزار کودک در اثر بیماری‌های ناشی از سوء تغذیه می‌میرند؟ یعنی تقریبا یک کودک در هر دو ثانیه؟
- آیا می‌دانستید که سه میلیارد نفر در جهان یعنی نیمی از جمعیت آن درآمدی کمتر از دو دلار در ساعت دارند؟
- آیا می‌دانستید که اگر میزان مصرف کالاها همه ساکنان زمین به اندازه آمریکایی‌ها بود، تنها منابع شش کره زمین جوابگوی میزان تقاضا بودند؟!

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 6:53 عصر | نظرات دیگران()

الان که همه توی شهرهایی زندگی می کنند که ساختموناش دارند کمکمم میرسند به عرش خدا و ماشینهاش همین طور یه دودهای سیاه غلیظ تولید می کنند به طوری که آدم نمیتونه دو متری خودشو ببینه،احتمالا می شه این نظرو داد که آدما هویت اصلی خودشونو فراموش کردن.آخه مگه یه آدم چقدر تحمل داره که توی این شهرهای لعنتی زندگی کنه؟!

آخرین شنبهی  سال ?? بود و من و باران داشتیم ساعت دو و نیم از مدرسه برمی گشتیم.چنان سرسامی بود که دلم می خواست همون جا داد بزنم که بابا چه خبرتونه؟!انگار جنگل حیوانات وحشیه!خوبه حالا ما نوجوانیم و تحملمون بیشتره.بیچاره در و مادرامون که سنشون تا حدی بالاست و هر روز با کلی دغدغه های مختلف مالی و ...توی این دود می رن سرکار و برمی گردن.اینقدر که ماشینا شت سر هم بوق می زنن آدم فکر می کنه آخرازمان شده!!!!طرف از دست مادر زنش ناراحته بوق می زنه!میخواد یه نفرو صدا کنه بوق می زنه!میخواد سلام کنه بوق می زنه!میخواد خداحافظی کنه بوق می زنه!یعنی بوق همه جور کاربردی داره به جز اعلام خطر!البته ما دیگه به این جور چیزا عادت کردیم و برامون تازگی نداره.حالا خوبه ما یه کم از آسمون آبی بالای سرمونو دیدیم،بیچاره بچه های چهل سال دیگه که حتما اگه بهشون بگیم آسمون چیه،می گن اسم یه مدل ماشینه حتما!...

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 6:53 عصر | نظرات دیگران()

یه شب ناآروم...یه قصه ی بلند... بالاخره تموم میشه...تموم میشه وآروم خوابت می بره...

پری دلم گرفته...تشنمه...دلم میخواد آخرین صحنه ی قصم یه دریای بزرگ باشه،یه قایق پارویی...

پری...

پری...

پری...

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 6:53 عصر | نظرات دیگران()

سلام پری...نمیدونم انگار یه چیزی هست که باید بهت بگم ولی نمیدونم چی...شایدم دنبال یه بهونم واسه حرف زدن باهات...وقتی باهمیم نمیدونم کلمات از ذهنم فرار میکنن بیشتر دوست دارم تو حرف بزنی من گوش کنم و نگاه کنم...

 خیلی عوض شدم نه؟؟؟اصلا عوضی شدم ...دیگه دارم از خودم بالا میارم 180درجه تغییر کردم اونم نه در جهت مثبت...شدم...شدم...یه...نمیدونم فقط میدونم که نیستم خودم...حالم بهم میخوره از اینی که الان پشت این صفحه کلید نشسته وتن تن داره میکوبه رو سر این کلیدای کرو لال... ازش میترسم از نگاش ازصداش از شخصیتش...وقتی نگام میکنه فقط میخوام فرار کنم....حالم بهم میخوره ازش...حالم بهم میخوره...

پری خیلی وقته...خیلی وقته میخوام ازت کمک بگیرم ولی نمیشه پری...پری..پری...پری...

.دیگه خیلی وقته باهات حرفم نمیزنم...یادته چند ساعت غر میزدم شکایت میکردم حرف میزدم ؟دیگه حتی شکایتم نمیکنم...وقتی تو آینه به خودم نگاه میکنم  ترس برم میداره نه من نیستم این غریبه ای که هیچی از نگاش،از حرفاش از احساساتش و از شخصیتش نمیفهمم...حالم از این غریبه ی تو آینه که جای منو گرفته بهم میخوره...پری...اه...نمیخوام با این اسم مسخره صدات کنم تا اینجاشم ...تا اینجاشم خودمو به زور نیگر داشتم که اسمتو داد نزنم...مینا...مینا...مینا...دوست شش ساله ی من ...چقدر دلم برات تنگ شده...چقدر دلم برا خودم تنگ شده...تعجب میکنم چطور میتونی تحملم کنی...یعنی تحملش کنی...این موجود...نمیدونم چی اسمشو بذارم "غریبه"چطوره؟

واقعا میگم چقدر دور شدم از خودم اگه بزرگ شدن یعنی این نمیخوامش از همون اولم نمیخواستم....نمیخواستم...نمیخواستــــــــــــــــــــــــــــــــــم...همیشه چیزایی که ازش میترسیدم ونمیخواستم نصیبم شد وچیزایی که دوسشون داشتمو از دست دادم درست اون موقعی که تازه به داشتنشون داشتم عادت میکردم...من خیلی وقته مردم...آره خیلی وقته ...فقط کم کم متوجهش میشم کم کم داره روح جدیدی وارد این کالبد میشه من خیلی وقته مردم همون موقع که...

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 6:53 عصر | نظرات دیگران()

الان که همه توی شهرهایی زندگی می کنند که ساختموناش دارند کمکم میرسند به عرش خدا و ماشینهاش همین طور یه دودهای سیاه غلیظ تولید می کنند به طوری که آدم نمیتونه دو متری خودشو ببینه،احتمالا می شه این نظرو داد که آدما هویت اصلی خودشونو فراموش کردن.آخه مگه یه آدم چقدر تحمل داره که توی این شهرهای لعنتی زندگی کنه؟!

آخرین شنبهی  سال ?? بود و من و باران داشتیم ساعت دو و نیم از مدرسه برمی گشتیم.چنان سرسامی بود که دلم می خواست همون جا داد بزنم که بابا چه خبرتونه؟!انگار جنگل حیوانات وحشیه!خوبه حالا ما نوجوانیم و تحملمون بیشتره.بیچاره در و مادرامون که سنشون تا حدی بالاست و هر روز با کلی دغدغه های مختلف مالی و ...توی این دود می رن سرکار و برمی گردن.اینقدر که ماشینا شت سر هم بوق می زنن آدم فکر می کنه آخرازمان شده!!!!طرف از دست مادر زنش ناراحته بوق می زنه!میخواد یه نفرو صدا کنه بوق می زنه!میخواد سلام کنه بوق می زنه!میخواد خداحافظی کنه بوق می زنه!یعنی بوق همه جور کاربردی داره به جز اعلام خطر!البته ما دیگه به این جور چیزا عادت کردیم و برامون تازگی نداره.حالا خوبه ما یه کم از آسمون آبی بالای سرمونو دیدیم،بیچاره بچه های چهل سال دیگه که حتما اگه بهشون بگیم آسمون چیه،می گن اسم یه مدل ماشینه حتما!...

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 6:53 عصر | نظرات دیگران()