:فلسفه عشق چیست و عشق مجاز و عشق حقیقی چه رهیافتی به کمال دارند؟

عشق شدت علاقه مندی و دلبستگی است. عارفان عشق را خاص حق تعالی می دانند، بنابراین آستان عشق بسی فراتر از هوس و غرایز نفسانی است، اغلب دلبستگی زیاد به پدیده های مادی گاهی ریشه در غرایز نفسانی دارد که در این صورت می شود هوس. عشق مکمل دین است و نه مخالف آن، زیرا مقام عشق از نهایی ترین مقامات عرفانی و دینی است که قرآن کریم با عبارت: الذین آمنوا اشد حبا لله. بدان اشاره کرده است. در ادامه مطالب درج شده پاسخ گوی سوالات شما درباره عشق خواهد بود.
عشق بر دو گونه است حقیقی و مجازی:
الف) عشق‏های مجازی:
در این گونه عشق‏،موضوع عشق ورزی همانا صفات ظاهری و کمالات مشهود و محسوس محبوب است .یعنی کمالات ظاهری محبوب موجب جذب عاشق می شود. عشق مجازی خود دو گونه است. 1-عشق حیوانی که در آن عاشق تنها از روی شهوت و هوس معشوق خود را می خواهد و به جنبه های جنسی او نظر دارد. 2-عشق پاک که اگر چه نظر او به ظاهر محبوب است، ولی چون ظاهر نماد باطن است و نشان از ذات الهی دارد، خود زمینه ساز عشق حقیقی می شود و مانند پلی عاشق را به سوی عشق حقیقی رهنمون می گردد.
ب ) عشق حقیقی و الهی:
عشق حقیقی عبارت است از قرار گرفتن موجودی کمال‏جو در مسیر جاذبه کمال مطلق، یعنی خداوند متعال، پروردگاری که جمیل مطلق، بی‏نیاز، یگانه، دانای اسرار، توانا، قاهر و معشوق است که همه رو به سوی او دارند و او را می‏طلبند . (احیاء علوم الدین، غزالی، ج 4، ص 283 - 279)
عشق مجازی خود عشق اصلی و اصیلی نیست و از روی تسامح به آن عشق اطلاق می‏شود. پیروان عرفان، جهان هستی را (از جمله انسان را) مظهر و نشان حضرت حق دانسته، و عشق به مظاهر خداوند سبحان را عشق مجازی در طول عشق به ذات پروردگار می‏دانند. به قول سعدی:
به جهان خرّم از آنم که جهان خرّم از اوست

عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست
برای عارف و اهل دل عشق مجازی همچون پل و نردبان به عالم عشق حقیقی است. از آن جا که تمام عوالم هستی و موجودات آن، حضرت حق را نشان می‏دهند، اموری مجازی به شمار می‏روند. به همین جهت عشق به آیات الهی، عشقی مجازی قلمداد می‏شود. اما غیر عارف به خصوص افراد معمولی در عشق زمینی می مانند و نمی توانند آن را وسیله رسیدن به عشق حقیقی قرار دهند.
اهل حیات طبیعی و دنیا اهل احساس اند و عشقشان نیز احساسی و جسمانی است و چون حیات عقلانی را در خویش احیا نکرده اند، توان عبور از این عشق و راهیابی به عشق حقیقی را ندارند، اما اهل دل و عرفان چون از حیات عقلانی عبور کرده اند و عقلانیت خویش را احیا نموده اند، توان تبدیل هر عشقی را به عشق محبوب عالم دارند، برای آنها که به توحید راه یافته اند، عشق نیز وحدت می یابد و هر عشقی به عشق خداوند باز می گردد.
عشق مجازی باید به عشق حقیقی بر گردد تا ارزش پیدا کند و عاشق از رهگذر کمالات محسوس به کمال مطلق رهنمون گردد. و اگر در همان متوقف گردد جز انحراف هیچ نخواهد بودو سد راه کمال آدمی می گردد. زیرا عشق ما بر معشوق راستین متمرکز است و به هر آن چه که از اوست و بوی او را می‏دهد و نشانه اوست عشق می‏ورزیم. ازاین‏رو توقف در این عشق هر چند بهتر از نداشتن عشق است، ولی نتایج عشق حقیقی و راستین را ندارد.
هر عشق و محبتی که از این دو مقوله خارج باشد عشق نیست بلکه شهوت و غریزه زیستی است در واقع آفتی است که به رنگ عشق درآمده و زایل شدنی است. به طوری که در برهه‏ای از عمر انسان. (عشق کاذب شهوانی بیشتر در سنین جوانی رخ داده و گاهی همچون آتشفشان، جلوه می کند که بایستی از آن به خاطر اثرات مخرب و ویرانگرش پرهیز نمود) این عشق بعد از سپری شدن آن دوره رخت برمی‏بندد و بر زیر خاکسترهای آن خرابی و فساد شدیدی باقی خواهد ماند. جدای از مورد عشق کاذب و دروغین این امکان هست که در یک انسان، هم عشق مجازی باشد و هم عشق حقیقی، اما چینش و نحوه قرارگیری این دو، به صورت طولی می‏باشد، یعنی توجه اولی به عشق مجازی است ولی هدف نهایی متوجه عشق حقیقی (خداوند متعال) است و همان طور که ذکر شد درنگ و توقف در عشق مجازی رهزن و بازدارنده از رشد و تعالی می‏باشد.
تنها آن عشق مجازی که در دل جای دارد، می‏تواند پلی برای رسیدن به عشق الهی باشد. عاشق باید به منشأ کمال و حسن معشوق توجّه کند و دیدگاه خود را به آن معطوف دارد و معشوق مجازی را «نمادی» از معشوق حقیقی خویش تلقی کند و او را جلوه‏ای از جمال و کمال او بداند.
اگر در عشق مجازی، عاشق همواره به این حقیقت واقف شود که معشوق او «مجازی» است و تنها برای راهبری او به «عشق برتر و برین» است، می‏تواند از این عشق گذر کرده و به عشق حقیقی و الهی برسد؛ امّا اگر نگاه خویش را بر همان معشوق مجازی محدود سازد و جان و دلش محدود و مسخر و مقید وی گردد، هیچ‏گاه نمی‏تواند از او گذر کند و به معشوق حقیقی دست یابد. علاوه بر این؛ همواره بکوشد و دقّت نماید که هنگام برخورد با معشوق مجازی، به یاد معشوق حقیقی افتد و با نگاه او، هجران معشوق اصلی را یاد آورد؛ مانند عشق یعقوب به پسرش یوسف: هرگاه که یعقوب، یوسف را به «چشم سر» می‏دید، به «چشم سرّ» در مشاهده حق بود و چون مدتی مشاهده یوسف از وی دریغ شد، مشاهده حضرت حق نیز از دل وی در حجاب گردید. از این رو آن همه جزع و فزع یعقوب در فراغ یوسف، بر فوت مشاهده حق بود؛ نه بر فوت مصاحبت یوسف و آن زمان که دوباره به دیدار یوسف موفق شد، به سجده افتاد که دلش معشوق اصلی را دید.

 (کشف الاسرار، ج‏5، ص‏140؛ در این خصوص نگا: عرفان اسلامی، صص‏177 و 178).
به هر روی، زمانی می‏توانیم عشق مجازی را به عشق الهی و حقیقی مبدل سازیم که از آن گذر کنیم و به منشأ و منبع اصلی و سبب اصیل آن روی آوریم.

ریشه این نوع گذر هم به لحاظ عرفانی سیستم مظهریت در عرفان اسلامی است. اگر انسان مظهر خدا است پس در حقیقت موجودی است که خداوند را نشان می دهد، بنابراین با کمی دقت می توان از مظهر (به فتح میم) گذشت و به مظهر (به ضم میم) که ظاهر کننده مظاهر جهان هستی است رسید. اگر اغلب کسانی که به عشق مجازی دچار می شوند، نمی توانند چنین گذری داشته باشند، به خاطر این است که از این مظهریت خبر دقیقی ندارند و قادر به این نیستند که از پس مظاهر کسی را که ظاهر شده است ببینند، وگرنه برای عارف و سالک چنین گذری دشوار نیست
چشم دریا دیگر است و کف دگر//کف بهل وز دیده دریانگر.
جنبش کف‏ها ز دریا روز و شب‏//کف همی بینی و دریا نی عجب‏.
ما چو کشتیها به هم بر می‏زنیم‏//تیره چشمیم و در آب روشنیم‏.
ای تو در کشتی تو رفته به خواب‏//آب را دیدی، نگر در آبِ آب‏.
آب را آبی است کو می‏راندش‏//روح را روحی است کو می‏خواندش‏.

 (مثنوی‏معنوی، دفتر3، ابیات 1270 - 1274)

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:25 عصر | نظرات دیگران()

 درتاریخ ، زنان با ایمان و شجاع بسیاری بوده اند که زندگی آنها سراسر ایثار و شهادت و از خود گذشتگی در راه خداوند قادربوده است. یکی از این زنان نمونه همسرحزبیل نجاراست که در ذیل به گوشه ای از فداکاری و از خودگذشتگی وی اشاره می کنیم.

این زن در زمان حضرت موسی(ع)ایمان آورد. ازقضای روزگار او در حرمسرای فرعون برای آرایشگری دختر فرعون رفت وآمد می کرد. روزی هنگام آرایش  موی دخترفرعون ، شانه ازدستش افتاد. از آنجاکه زبانش همواره به ذکر خدا مشغول بود. ناگهان گفت:به نام خدا؛دختر فرعون از او پرسید:منظورت ازخدا،پدرم فرعون است؟ اوگفت خیر،بلکه من کسی را ستایش می کنم که پدر تو را آفریده و او را ازبین خواهدبرد.دخترفرعون ماجرا را به پدرش اطلاع داد. فرعون او را احضارکرد و گفت:مگربه خدایی من اعتراف نداری؟ اوگفت:هرگز!خدای حقیقی را رها نمی کنم تا تو رابپرستم.فرعون ازاین سخن عصبانی شد و دستور داد تنوری را پر از آتش کردند. به جلادان دستورداد همه ی بچه های این زن را به تنور بیندازند.تمام بچه هایش درمقابل چشمهایش سوختند. تنها یک بچه ی کوچک در آغوش زن مانده بود.طبیعی است که هر مادری به بچه ی شیرخوارش بیشتر علاقه دارد. بچه ی کوچک را به زور از دامن مادرگرفتند.

جلادگفت: اگر از آیین موسی بیزاری بجویی،و از آن دوری کنی فرزندت را در آتش نمی افکنم.بچه ی شیرخوار قلبش را به تلاطم آورد.خواست در ظاهر سخنی بگوید که ناگهان به قدرت خدا،بچه به زبان آمد و به مادرش گفت:صبرکن،تو بر حق هستی. مادر صبرکرد و آن بچه را نیز در آتش افکندند و سوزاندند.سپس خودش را نیز به آتش افکندند.بدین سان،این زن مؤمن و شجاع،تازنده بود تسلیم زور نشد و در برابر این همه مصائب تلخ ایستادگی کرد.

پیامبراسلام(ص)می فرماید:در شب معراج،در محلی بوی بسیار خوشی به مشامم رسید. ازجبرئیل(ع)پرسیدم این بوی خوش بی نظیرچیست؟جبرئیل گفت:این بوی خوش از خاکستر جسد سوخته ی همسرحزبیل و فرزندان اوست.این بوی خوش تا روز قیامت از این زمین استشمام می شود.

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:25 عصر | نظرات دیگران()

انتظار معقول داشته باش تا شاد باشی و زیبا ببینی  همه چیز وهمه کس را

 شایسته است از خودت وزندگیت واز دیگران ازهر چیز وهرکس انتظاری در دایره قوت ها وضعف های موجود داشته باشی لازمه اینکار انست که به همه چیز نمره بدهی ونمره های تک تک موضوعات ومعدل کل جلوی چشمت داشته باشی منظم ودقیق  مثال میزنم
شما پزشک هستید بچه شما در درس زیست نمره 2 ودردرس نقاشی نمره فوق بیست دارد شمانمیتوانید انتظارداشته باشید پسر شما همچو شما پزشک شود تحقیر یا تشویق ویا تطمیع وعصبانیت وپرخاش و...نمیتواند شما را به ارزویتان برساند اگر منطقی فکر کنید درنهایت شادی ونشاط اسباب پیشرفت اورا فراهم میکنید فردا اوبا نقاشی خدمتی میکند که از خدمت شما کمتر نیست درامدی کسب میکند که و... حقیقت این است که فرقی میان اشیاء وافراد نیست از مورچه انتظار کار فیل نباید داشت واب اقیانوس را در استکانی نمیتوان جا داد یک قطره اب که هزاران زنبور را رفع تشنگی میکند برای
گاو اثری ندارد نمیشود به گاو گفت پرخورونمیتوان پشه را به خاطر اینکه 17 کیلو شیر در روز نمیدهد تحقیر کرد اگر بفهممیم که بالا وپایینی نیست همه اعضای یک پیکریم
همه قوت وضعف داریم وهمه خوب هستیم دیدمان وزندگیمان زیبا میشود
چه فرق است بین مغز وقلب و کبد وروده که روده ای سر بر زانوی غم نهد که ای وای ما حامل بار نجاستیم وان یکی باد  در غبغب اندازد که ما که در مرکزیم ما بد شانش بودیم که مجرای بول شدیم ان یکی خوش شانس که مجرای اشک او در سر نشسته وما در دم یکی نیست به این بگوید اگر این قیاس درست است که تو میکنی تو که ذیل نشسته ای که اصل اویی که که برصدر نشسته واگر تو نبودی که ...
یا این غصه خورد که ما اب بی مقدار منی هستیم ونجسمان خوانند وچه وچه ... وان یکی کمان ابرو که براو چه عشق ها و چه شعرها وچه شوق ها وچه نگاههاو ارزوی دیدارها و...
مگر نه اینست که این اعضاء همه با هم وبرای هم ومثل هم هستند وهیچیک منهای اصل وجود بدن ادمی وروح ان پشیزی ارزش ندارند منتهی هر عضو را نامی نهاده اند وکاری سپرده اند مثل گلی که از ان هزار نوع ظرف کوچک وبزرگ بسازند
وهر کدام را نامی گذارندو برای کاری استفاده کنند
همینطورنباید اگر در وقت چیدن گل نیش خاری شمارا ازده کرد گل برسر درخت گل زنی وفغان براری که ای وای چه خاری
عزیزم کجا گل بی خا ر دیدی مگر نشنیدی که با گل خار است با گنج مار

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:25 عصر | نظرات دیگران()