درباور من  دلخسته   یاوری

دوری اگرچه هنوزم برابری

با خاطرات تو پیوسته سرکنم

برخاطرات گذشته تو داوری

باورچرا کنم این  اشتیاق را

باورنمیکنم که درآئی زهردری

گفتی که میل تو برما مراد نیست

در باوری که زخوبان همه سری

دیشب به کوی تو ما را گذارشد

دیدم براستی که همان ماه منظری

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:26 عصر | نظرات دیگران()

من از تبار عاطفه گسستم و جدا شدم

نشسته در سکوت خود اسیر انزوا شدم

ورق زدم همیشه را ، مرور تلخ و مبهمی است

پس از گذشت سالها ، دوباره مبتلا شدم

همیشه فرصت مرا ، زمان مچاله می کند

نیامده در ابتدا ، دچار انتها شدم

نگاه من به پشت سر ، به آرزوی کهنه ام

همیشه حسرت است و من چه بی سبب فنا شدم

شکسته شد غرور من میان این همه هجوم

زمان بی نهایتی است بدون ادعا شدم

میان عقل و عاطفه به جستجوی یک سوال

چه سود ، پاسخی نبود ، مرتکب خطا شدم

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:26 عصر | نظرات دیگران()

اگر چه مثل تو دیوانگی بلد بودم

همیشه پیش تو یک اتفاق بد بودم

تو ماه بودی و بی نردبان به یاد این

که دست من به تو هرگز نمی رسد بودم

چه ساده محو شدم لای دفتر قلبت

چرا که پیش تو یک اسم ساده من بودم

بگو چه رودی از این جا گذشت غیر از تو

که در مسیر عبورش شبیه سد بودم

چگونه عشق نفس می کشید در شعرم

اگر زنده نبودم ، اگر جسد بودم

میان این همه آدم که دوستم دارند

فقط برای تو یک اتفاق بد بودم

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:26 عصر | نظرات دیگران()

چقدر بی تو خسته ام ، چقدر بی تو درشتاب

چه شعرها نوشته ام ، من از غم تو در کتاب

بهانه ای به شعر من ، همیشه  با  تو گفته ام

تو نغمه وترانه ای  ، برای  تشنگی  چو آب

چو دورم ازتو مدتی ، نمی   کنم     شکایتی

شکایت از فلک کنم ، که ره نموده درسراب

به میل دل نشد مرا ، هرآنچه  دل طلب نمود

هَزَار پرکشیدو رفت، نشسته جای آن غراب

اگرچه خسته ام ولی ،امید   مانده   شاید  او

زدردرآید آنکه هست ، به پاکی  طلای ناب

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:26 عصر | نظرات دیگران()