چند گوش دل فرا دادن ؛که این آوای اوست ؟
یا نفس در سینه کشتن ؛ کاین صدای پای اوست ؟
چند با فکر پریشان ؛ خویشتن دادن فریب ؟
کانچه آید در نظر ؛ تصویری از سیمای اوست ؟
چند با " می " گرم بگرفتن؛ که با آشفتگی ؟
چون زحد بگذشت مستی ؛ گویم این رویای اوست ؟
چند این فکر عبث ؛ باید تسلی بخش دل
کاین سخنهای پریشان ؛همدم شبهای اوست ؟
چند بایستی که در بازار ناکامی نهاد
گوهر دل در کفش ؛ کاین آخرین سودای اوست ؟
چند باید خویشتن داری در این لذت که باز ...
یادگار " عشق " من ؛ در سینهء " شیدای " اوست ؟
چند با شوریده بختی در دل میخانه ها ...
گویم این دنیای مستان ؛ بهترین دنیای اوست !!!؟

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:24 عصر | نظرات دیگران()