عاشقت خواهم ماند. بی آنکه بدانی دوستت خواهم داشت. بی آن که بر لب آرم در دل خواهم گفت. بی هیچ سخنی گوش خواهم داد. بی هیچ اندوهی در آغوشت خواهم گریست. بی آن که حس کنی در تو آب خواهم شد. بی هیچ گرمایی کنار آشیانه تو آشیانه می کنم و فضای آشیانه را پر از ترانه می کنم. می پرسند : به خاطره چه زنده ای؟ و من برای زندگی تو را بهانه می کنم
نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:19 عصر | نظرات دیگران(بدون)
