ای دنیا....

بوستان ، عشق صدایی خسته است

ناله ای از یک گل خشکیده است

از هوا ، از گل ، از زندگی

ریشه ی خشکیده ی یک بوته است

دل ها ، زندگی چون پیچکست

پیچکی پیچیده در سرمای سخت

از هزاران برگ در اطراف اوست

اما باز هم زندگی بیهوده است

شب ها ، زندگی تنها تر از فردای ماست

بی گمان خشمگین از تقدیر ماست

دوستان ، عشق فریاد بی صداست

تک بهشتی ست در دل های ما 

نور ها ، عشق رقص آواز دل است

نوری از ژرف همان پیچک بیهوده است

بال ها ، ‌زندگی چون مرغ عشق

پرکشان سوی دل پر ناله است

عاشقان ، زندگی از بحر آن دل آمدست

پاک و زیبا چون مه شاد آمدست

زندگی بی عشق همچون شب ست

ظلمتی اندر صدای ناله است

آدمان زندگی بی عشق بیهوده نیست

زردی این پیچک تلخ از بی عشقی ماست

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:11 عصر | نظرات دیگران()