بلاک بندی ( Blocking ) :

بلاک واحد رد و بدل اطلاعات بین حافظه جانبی و حافظه اصلی ( RAM ) توسط سیستم فایل است. البته در یک عمل I/O ممکن است چندین بلوک یکباره خوانده و یا نوشته شوند. از نظر برنامه پردازشگر ، فایل مجموعه ای از رکوردها با ساختار مشخص است ولی از نظر سیستم فایل، یک فایل از تعدادی بلاک تشکیل شده است . نمایش ساده بلاک به صورت زیر است :
FPRIVATE "TYPE=PICT;ALT="
 

به تعداد رکوردهای موجود در هر بلاک ضریب بلاک بندی گفته می شود آن را با Bf ( Blocking Factor ) نمایش می دهیم. ما بین بلاکها یک فضای بلا استفاده ( Gap ) یا IBG ( Inter Block Gap ) وجود دارد که باعث هدر رفتن فضای ذخیره سازی می شود. طول بلاک یا Bf تأثیر بسزایی روی میزان استفاده از فضا و سرعت عملیات دارد.

بلاک در دیسک می تواند یک سکنور یا ترکیبی از چند سکتور سخت افزاری ، یک شیار یا بخشی از یک شیار باشد. یک بلوک را نمی توان بین دو یا چند شیار تقسیم کرد.

بعضی دیسک گردان ها ( Drivers ) از آدرس دهی سکتوری و بعضی دیگر از آدرس دهی بلوکی ( و یا هر دو ) استفاده می کنند.

اغلب در سازماندهی سکتوری، اندازه سکتورها ثابت است ولی در آدرس دهی بلوکی، اندازه بلوکها می تواند متغیر باشد.

تعیین درست اندازه بلاک و یا به عبارتی تعیین ضریب Bf توسط پردازشگر فایل از دو جنبه بسیار مهم است :

الف) بلاک بندی باید بگونه ای باشد که برای خواندن یک رکورد حتی الامکان فقط یک بلاک بازیابی شود.

ب) از آنجا که همراه بلاکها یک سربار غیرداده ای ناشی از شکافها و اطلاعات کنترلی وجود دارد، اندازه بلاکها در مقایسه با این قسمت غیرداده ای باید خیلی بزرگتر باشد.

با افزایش طول بلاک مشکل پراکندگی داخلی ( Internal Fragmentation ) در سطح شیار نیز افزایش می یابد و فضای بیشتری در انتهای شیار به هدر می رود.

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:4 عصر | نظرات دیگران()