ابن کثیر از علمای بزرگ اهل سنّت می‏گوید : عمر بن خطّاب برای هر یک از صحابه
پیامبر که از دنیا می‏رفت ،

اگر حذیفه ( منافق شناس عصر ) شهادت بر سلامتی او از
نفاق نمی‏داد ، بر جنازه او نماز نمی‏خواند :

« إنّ عمر بن الخطاب - رضی
اللّه عنه - کان إذا مات رجل ممّن‏یری أنّه منهم ، نظر إلی‏حذیفة فإن
صلّی‏علیه‏وإلّا ترکه » تفسیر ابن کثیر ، ج 2 ص 399 . .

شما که می‏گویید : نقد عملکرد صحابه ، با زندقه و کفر برابر است ،
این کار عمر را چگونه توجیه می‏کنید؟