زبخت  بد دلم  امشب  گرفته بی  تاب است

سیاه و تیره  شب  امشب جدا زمهتاب است

(کجا روم به که گویم که حال دل چون است) 

زشب گذشته ولی دیده خالی از خواب است

فغانم  از غم و درد و   فراق و    تنهائیست

چنان که  مانده غریقی  میان  گرداب است

در انتظار  سحر میکنم  به  شب  صبح را

نگاه  منتظرم  همچو  جوی  پر آب   است

ز دیده  اشگ   روانم   بگونه    می  لغزد

عجب مدار چو خون آبه  جگر ساب است

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:26 عصر | نظرات دیگران()