وقتی نام پیامبر اعظم را می‏آوریم، کأنه شخصیت ابراهیم، شخصیت نوح، شخصیت موسی، شخصیت عیسی، شخصیت لقمان، شخصیت همه‏ی بندگان صالح و برجسته و شخصیت امیر مؤمنان و ائمه‏ی هدی (علیهم‏السّلام) در این وجود مقدس، متبلور و مجسم است. پیامبر اعظم را می‏توان به درخشان‏ترین ستاره در کائنات عالم وجود تشبیه کرد و از آن وجود بزرگ و مقدس با این عنوان تعبیر کرد. چرا می‏گوییم ستاره‏ی درخشان، نمی‏گوییم خورشید؟ چون خورشید یک جسم و جرم مشخص و معین است، نورانی است و با عظمت است؛ اما یک جرم و یک کره‏ی آسمانی است. لکن در این ستاره‏هایی که شما می‏بینید، ستاره‏هایی هستند که یک کهکشانند و از این کهکشانی که ما در شبهای تابستان در آسمان بالای سر خودمان می‏بینیم، هزاران برابر بزرگترند. کهکشان یعنی: آن مجموعه‏ای که هزاران منظومه و هزاران خورشید در آن هست. پیامبر اعظم یک وجود کهکشان‏وار است و در او هزاران نقطه‏ی درخشنده‏ی فضیلت وجود دارد. در پیامبر اعظم، علم همراه اخلاق هست؛ حکومت همراه حکمت هست؛ عبادت خدا همراه با خدمت به خلق هست؛ جهاد همراه با رحمت هست؛ عشق به خدا همراه با عشق به مخلوقات خدا هست؛ عزت همراه با فروتنی و خاکساری هست؛ روزآمدی همراه با دوراندیشی هست؛ صداقت و راستی با مردم همراه با پیچیدگی سیاسی هست؛ غرقه بودن جان در یاد خدا همراه با پرداختن به صلح و سلامت جسم هست؛ در او دنیا و آخرت همراه است؛ هدفهای والای الهی با اهداف جذاب بشری همراه است. او نمونه‏ی کاملی است که خداوند در عالم وجود، موجودی کامل‏تر از او نیافریده است؛ او مبشر است، بشارت‏دهنده است؛ منذر است، بیم‏دهنده است؛ بر همه‏ی بشریت و بر همه‏ی تاریخ شاهد و ناظر است؛ فراخواننده‏ی همه‏ی بشریت به سوی خداست و چراغ نورافشان راه انسانهاست. «انّا ارسلناک شاهدا و مبشّرا و نذیرا و داعیا الی اللَّه بأذنه و سراجا منیرا».

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی‏ در صحن جامع رضوی‏

1/1/1385

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:26 عصر | نظرات دیگران()