هر چه بگندد نمکش می زنند وای از آن روز که بگندد نمک

زبون انتقاد نداشتم و نمی خوام داشته باشم ولی وضعیتی رو مشاهده کردم که نگفتنش زجر آوره ...

دیروز چند تا از اقوام برای معالجه سرپایی به در مانگاه ارژانس اردکان واقع در خیابان امام جنب بیمارستان ضیایی مراجعه کردن . از عدم تشخیص درد توسط پزشک کشیک  و عدم رسیدگی مطلوب به بیمار که معضل همیشگی هست بگذریم بد ترین مشکل این مرکز سرویسهای بهداشتی آن بود.

شاید بشه گفت دستشویی های مراکز بین راهی که هیچ وقت متولی ندارد و همیشه آدمو از استفاده کردن از اونا متنفر می کنه بهتر از دستشویی های ارژانس اردکانه ...

واقعا جای تاسفه ...

سرویسهای بهداشتی یک مرکز بهداشتی و درمانی این جوری باشه ...

علاوه بر مشکلات  جدی بهداشتی که می تونه به بار بیاره اگه دورو برش بری  به دلیل گرفتگی لوله فاضلاباش و پر بودن کاسه هاش  تموم لباسات هم نجس می شه و  یه حموم و تعویض  کامل لباس  هم افتادی.

جای سئوال جدی از مسئولین شبکه بهداشت و درمان اردکان و بیمارستان هست...

شما که این همه با مراجعه به اماکن مختلف صنفی و ... تاکید فراوان بر رعایت بهداشت برای سلامت عمومی مردم دارین

شما که بابت مثلا بهداشتی نبودن ( کاشی نبودن دیوار سیمانی یک مکانیکی ) صد ها هزار تومان جریمه به جیب مکانیک و اونم به جیب مشتریاش می بندین

شما که  شعار( سلامت حق همه مردم جهان هست ) سازمان بهداشت جهانی رو تو بوق و کراناتون ترنم می کنین

آیا سلامت و فضای بهداشتی و سالم حق بیماران و مراجعین به تنها مرکز ارژانس اردکان نیست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

شستن و نظافت و تخلیه و بهداشتی کردن 2 تا دستشویی ساده که نیاز به ملی شدن طرح و  تبدیل 96  به 46 به 85 و 32 به  110 تختخوابی شدن  و  خاک خوردن پرونده این طرح در چهار پنجتا دولتو گذشت قریب به 30 سال و رفتن پیش این زیر و اون وزیر و همکاری  و رایزنی نماینده شریف و  زیر سئوال بردن دولت و  آه و ناله زدن از عدم همکاری و چوب لای چرخ گذاشتنای  ریس دانشگاه علوم پزشکی یزد و ... نداره ؟؟؟؟

شاید چون سال اصلاح الگوی مصرفه دارین به این واسطه در مصرف آب و نیروی خدماتی و ... صرفه جویی می کنین ...

مردم هم سعی کنن در استفاده از سرویس بهداشتی صرفه جویی کنن... اصلا بهتره برن خونه هاشون ... یانه بیمار که شدن نیان درمونگاه ...

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:1 عصر | نظرات دیگران()

خسرو شکیبایی بازیگر معروف سینمای ایران  در سال 1323 در تهران بدنیا آمد. تحصیلاتش را در رشته بازیگری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به پایان برد.
با بازی در نقش کوتاهی در فیلم خط قرمز (مسعود کیمیایی، 1361) به سینما آمد. و تا سال 1368 در نقشهایی ظاهر شد. از جمله در فیلمهای دزد و نویسنده، ترن و رابطه خوب ظاهر شد. اما از بازی در فیلم هامون (داریوش مهرجویی، 1368) بود که نام خسرو شکیبایی سر زبا‌ن‌ها افتاد. او برای بازیش در همین فیلم از هشتمین جشنواره فیلم فجر، سیمرغ بلورین دریافت کرد و تحسین منتقدان و مردم را برانگیخت.


خسرو شکیبایی از سال 1368 به بعد، دیگر نتوانست از جلد حمید هامون بیرون بیاید و حمید هامون را در انواع و اقسام لباسها و تیپهای مختلف تکرار کرد. اما توانایی هایش را در چند فیلم به معرض نمایش گذاشت: بازی او در دو فضای کاملاً متفاوت در فیلم کیمیا (احمدرضا درویش، 1373) و بازی متفاوت او در فیلم کاغذ بی خط (ناصر تقوایی، 1380).
خسرو شکیبایی در تلویزیون هم موفق بود. از همان زمان که در نقش مدرس بازی کرد و آن مونولوگ طولانی معروفش را اجرا کرد تا بازی در مجموعه تلویزیونی روزی روزگاری، خانه سبز، کاکتوس، تفنگ سر پر و این اواخر هم که مجموعه تلویزیونی در کنار هم را روی آنتن دارد.
 

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:1 عصر | نظرات دیگران()