منم میخوام امشب یه چیزایی بنویسم شایدم عین چرت و پرتای باران از آب درآد البته با وجود اینکه این دختر تو خزعبل نویسی نظیر نداره ولی خب کمال رفاقت درمام اثر کرده دیگه...نمیدونم گاهی وقتا خیلی بی دلیل عین این باران یه نیرویی (شاید بهتره یه نیاز تعبیرش کنم)بی اختیار انگشتامو مال خودشون میکنن و وادار میکنندشون که تند تند رو کاغذ بی خط و بی تایی گردوخاک کنن و هر لحظه لشکری از کلمات بی تاب وشلوغی رو که تو ذهنم با سرعت وهیجان به دیواره های استخونی جمجمم می کوبن و میخوان آزاد شن و گاه فقط به زور میتونم سیل خروشانشونو که از حنجرم بیرون خزیدن و زیر دندونام سفت وسخت نیگرشون دارم رو رو این سفیدی هراس آور اما نجات بخش کاغذ خالی کنم گاه که به مرز ترکیدن میرسم و کلم از عصبانیت مثل دیگ بخار به آواز خوندن میفته تموم نیرومو جمع میکنم،یه نفس عمیق و یه فریااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااد...یه فریاد روی سفیدی کاغذ...سیل کلمات همینطور ساعتها سفیدی های بی خط و تا رو خط میزنن....وخط میزنن ....وخط میزنن و...

تااینکه،یه ذهن خالی از ناگفته ها مقابل کاغذهایی که دیگه سفید نیستن...گاهی این فریادها داستانی ساختن و شخصیتهایی رو به دستای خودم خلق کردن و خاطره هاشونو یک به یک رقم زدن وگاه ...

اصلا شاید همین رمانایی که ساعتها وگاه روزها باهاشون  زندگی می کنین وبا شخصیتهاشون نفس میکشید و همزاد پنداری میکنین یا دلنوشته ها و کتابایی که کم نیستن اطرافتون حتی همونایی که یه کمد تندیس و جایزه گرفتن فقط کلمات نامربوط و شیطونی بودن که تو گوش یکی پچ پچ میکردن تا اینکه...تااینکه...فقط...فقط یه فریاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااد...

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 6:53 عصر | نظرات دیگران()

 میگن نوجوانا دو سه تا تخته کم دارن!البته ندان هم بیراه نمیگن... سوءتفاهم پیش نیاد ما خودمون هم نوجوانیم.ولی خب باید حقیقتو گفت دیگه.خب الان خیلی ها هستن که با مامان و باباشون یه گردگیری حسابی راه انداختن!!!خب راست میگم دیگه.بیچاره پدر و مادرا که باید تحمل کنن این عقوبت سنگین فرزند نوجوان داشتنو.

آخه قدیم تر که این طور نبود.فکر نکنید که من هفتاد-هشتاد سالمه ها!من پونزده سالمه ولی از اونجایی که حسابی دور و بر تحقیق کردیم به این نتیجه  ی خطیر رسیدیم که ایام نوجوانی پدر و مادرامون خیلی راحتر از این حرفا گذشته....نه غمی،نه غصه ای،نه نمره ای،نه امتحان فیزیکی،،نه عشقی! (البته  در مورد این آخریه یه کم شک دارم!)در کل منظورم اینه که راحت بودن.ولی نه این که بگم بی خیال بیخیال بودن.بالخره اونا هم برای خودشون یه دغدغه هایی داشتن که هر وقت ازشون در این مورد سوالی میپرسیم،به قول نسل سومی ها یه جوری آدمو  میپیچونن!!!!ما هم دیگه سوال اضافه ازشون نمیپرسیم چون ممکنه کار به دعوا و درگیری ها ی لفظی! بکشه.در هر صورت فعلا ما داریم به قول خودمون نوجوانی میکنیم.اونم چه نوجوانی ای!با دیدن فیلمفارسی ها! و پیدا کردن جدیدترین جوکهای روز و تحقیقات مفصل در مورد روز ولنتاین...اما بهتره همه رو قاطی نکنیم،تر و خشک نباید با هم بسوزه.بعضی از نوجوانا اون طوری اند و بعضی ها یه طورای دیگه.هیچ هم بد نیست،واسه ی همین کارا و اخلاقای عجیب و غریبه که دوره ی نوجوانی رو هیچ کس به  جز  نوجوانا نمیتونه بفهمه!!!

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 6:53 عصر | نظرات دیگران()